SINHAYA

przez **lubonianka** » wtorek, 13 września 2016, 20:53

Ale takie też mam! I wiele razy odjeżdżam z "niczym", a ostatnio w tym pięknym, wzniosłym momencie pstrykam... i komunikat- brak miejsca na karcie

Ostatnio nieco mniej się stresuję, bo więcej patrzę przez lornetkę i wtedy odpada stres związanym ze zrobieniem dobrych zdjęć (a czasem jakichkolwiek zdjęć)

przez **Apollo** » wtorek, 13 września 2016, 20:54

krakers napisał(a):takie zaliczanie to nudaaa.

Dokładnie. Lubonianka musi mieć coś ciekawszego poza stawem. :roll:

przez **krakers** » wtorek, 13 września 2016, 21:06

lubonianka napisał(a): bo więcej patrzę przez lornetkę i wtedy odpada stres związanym ze zrobieniem dobrych zdjęć (a czasem jakichkolwiek zdjęć)

Ale trochę rób,żebyśmy też mogli popodziwiać twoje trofea

przez **lubonianka** » sobota, 7 stycznia 2017, 17:48

Nowy Rok czas zacząć

Wczoraj chwilę byłam w Wielkopolskim Parku Narodowym: gile były na swoim miejsu, na Warcie krzyżówki i nurogęsi, a nad głową przeleciały żurawie

.
Dziś natomiast odwiedziłam Park Sołacki, by podziwiać ok.40 osobnikowe stadko czyży

Oblepiły jedno z drzew, ale brak słońca spowodował, że mogłam tylko pomarzyć o błysku żółci. W lornetce sympatycznie wyglądały w specyficznych pozach, chociaż się napatrzyłam

przez **lubonianka** » sobota, 7 stycznia 2017, 17:49

Przeleciał potem kruk i całe stadko poleciało na drugi koniec parku. Poszłam w tamtym kierunku, a po drodze wypatrywałam kokoszki, wiedząc, że dwa dni temu była.
Krzyżówek pełno, ale jak znaleźć jedną kurkę wodną. No i wypatrzyłam! Pod tymi korzeniami były- dwie

parka.

Chowały się przed mrozem, więc nie udało mi się ich sfocić. Mój zoom umożliwił mi tylko wykonać zdjęcie dokumentacyjne.
Obrazek

Dalej mijałam kosy, na drzewie wypatrzyłam wysoko grubodzioba,
Obrazek

a w okolicach trzcin popisywały się same przed sobą rudzik i strzyżyk. Wpatrując się w ich ruchy- strzyżyk zademonstrował m. in. swój ogon rozkładając go niczym paw.
Uśmiałam się, bo wielkość i kolory jednak jakby "nieco" inne- ale duma ogromna!

Chwilę potem przeleciał zimorodek, który jak się okazuje tutaj jest częstym bywalcem kursując od trzcin do "wodospadu". Poszłam tam, aby go tam przywitać, ale nie wrócił.
Pozostało mi pocieszyć się kaskadką i wiszącymi sopelkami

Te przynajmniej nie uciekają