SINHAYA

Nazwa jest nieco myląca, ponieważ ciasto marchewkowe bardziej przypomina owocowy chleb, aniżeli tradycyjny, słodki placek: najpierw miesza się mokre składniki (tłuszcz, jajka oraz marchew), potem suche (mąkę, sodę, proszek do pieczenia, przyprawy, cukier), a ostatecznie łączy wszystko razem. Surowa masa nie jest gładka, raczej gęsta i grudkowata.

Lepiej smakuje ciasto z dodatkiem przypraw korzennych (cynamon, goździki, gałka muszkatołowa, kardamon), orzechów (laskowe, wiórki kokosowe) lub suszonych owoców. Należy je piec w temperaturze 180 °C przez około godzinę.
Marchewka była używana jako składnik wypieków już w średniowieczu. Biorąc pod uwagę fakt, że cukier był wówczas towarem drogim i trudno dostępnym, a zawartość cukru w marchewce jest znacznie wyższa niż w jakimkolwiek innym warzywie (poza burakiem cukrowym), stosowano ją, aby wzbogacić smak deserów. Ciasto marchewkowe przeżyło renesans w Wielkiej Brytanii podczas drugiej wojny światowej jako konsekwencja racjonowania żywności.

W latach sześćdziesiątych moda na ciasto marchewkowe ogarnęła Stany Zjednoczone. Niskobudżetowy produkt szybko zyskał sympatię Amerykanów i stał się jednym z popularniejszych deserów dostępnych w większości kafejek i restauracji. W 2005 roku ciasto marchewkowe z kremową glazurą znalazło się na piątym miejscu w rankingu – przygotowanym przez amerykańską organizację Food Network – najpopularniejszych dań lat siedemdziesiątych.