SINHAYA

W Służewskim Domu Kultury w Warszawie po raz czwarty wręczono Nagrody Architektoniczne tygodnika "Polityka". Po burzliwych obradach jury postanowiło przyznać Grand Prix krakowskiej siedzibie Cricoteki projektu pracowni nsMoonStudio i Wizja Sp. z o.o.

garrulus napisał(a):Pisałam już, że spód nowego budynku ma lustrzaną wykładzinę, w której jakby w wodzie odbijają się niskie stare budynki, taras i nadbrzeże Wisły. A więc woda u dołu i woda u góry Mam nadzieję, że widać to czytelnie na moich zdjęciach.

Wspomnienie z czasu ławki szkolnej dało początek rzeźbie „Chłopiec w ławce”. Było to przeniesienie postaci scenicznej do sfery sztuki. Zabieg ten stosował artysta wielokrotnie. Do połowy lat 80. powstało kilka replik tej rzeźby. W 1983 Tadeusz Kantor zrealizował obiekt „Klasa Szkolna - Dzieło zamknięte” czyli „Dom Umarłej klasy” (oglądana przez okno mała szkolna klasa z dwoma ławkami i tablicą w środku), a w 1989 - „Dzieci w ławkach z Umarłej klasy” (jedenaście manekinów dzieci siedzących w ławkach z surowego drewna).
Spektakl „Umarła klasa” wpisał się do historii teatru światowego jako przełomowe dzieło. Rzeźba „ławka z Umarłej klasy” stała się emblematem - najbardziej znaną ikoną sztuki Tadeusza Kantora. Drewniana ławeczka z manekinem chłopca była też makietą rzeźby nagrobnej wykonanej w brązie, która stanęła na grobowcu matki artysty (Cmentarz Rakowicki w Krakowie, 1987 r.). Obok chłopca siedzącego w ławce twórca umieścił mały, drewniany krzyż. W grudniu 1990 roku, Tadeusz Kantor zgodnie ze swą wolą spoczął w tym miejscu. Wystawie towarzyszyła projekcja zapisów filmowych spektaklu „Umarła klasa”.