Marcin Gerwin
12 lutego 2017
Czy człowiek powinien pomagać dzikim zwierzętom, gdy są ranne, chore lub w tarapatach? Może jednak ludzie nie powinni wtrącać się w sprawy dzikich zwierząt, jeżeli nie są przyczyną ich kłopotów?
– Interweniując, spłaszczamy ewolucję – mówi Adam Wajrak, przyrodnik i dziennikarz „Gazety Wyborczej”. – Albo w ogóle ją likwidujemy. Częścią życia dzikich zwierząt jest to, że giną, chorują, łamią sobie nogi, wypadają z gniazda i tak dalej. Każda nasza ingerencja sprawia, że granica zaczyna się przesuwać. Potem pojawiają się pomysły, by zwierzęta dokarmiać, a wraz z nimi pytanie, dlaczego tylko te zwierzęta, a może również inne? Poza tym interwencja jest dla dzikiego zwierzęcia olbrzymim stresem i możemy mu w ten sposób dostarczyć męki. Dla niego człowiek jest przerażającym drapieżnikiem – podkreśla.
[...]
Weźmy więc konkretny przykład. Idziemy na spacer do lasu, jest sympatyczne popołudnie, powiewa ciepły wiatr. Wtem spostrzegamy, że w bagnie utknął łoś. [...]
– Jeżeli łoś wpadł w bagno, to znaczy, że jest głupim łosiem, bo przecież bagna to naturalne środowisko łosia – stwierdza Adam Wajrak. – Powinien umieć ocenić, gdzie jest bezpiecznie, a gdzie nie. Może się to zdarzyć przez przypadek, ale przypadek też odgrywa ważną rolę w ewolucji. Dajmy zwierzętom popełniać błędy i ponosić tego konsekwencje. [...]
W sprawie łosia, który utknął w bagnie, zadzwoniłem do Anny Kamińskiej, która prowadzi Ośrodek Okresowej Rehabilitacji Zwierząt w Jelonkach, w pobliżu Elbląga. Zapytałem, co by zrobiła w takiej sytuacji.
– Dzwonię po pomoc i na miejscu czekam, aż przyjadą – odpowiada Ania nieco zaskoczona pytaniem. – Jeżeli trafiłam na zwierzę, które potrzebuje pomocy, to nie mogłabym przejść obok niego obojętnie i potem myśleć, że to zwierzę konało w cierpieniach przez kilkanaście godzin.
[...]
Źródło i cały, bardzo długi, artykuł
