11.października - poniedziałek
Napisane: poniedziałek, 11 października 2021, 20:26Wczoraj minęło 30 lat od śmierci Andrzeja Zauchy. Chciałabym przypomnieć jego wykonanie „Kantaty” ( śpiewał to także Marek Grechuta).
KANTATA - muzyka Jana Kantego Pawluśkiewicza do wiersza Jana Zycha, śpiewa Andrzej Zaucha z zespołem Anawa.
W uzupełnieniu - słowa
Śniły mi się ptaki bez nieba…
Śniły mi się ptaki bez nieba…
Śniły mi się konie bez ziemi…
Śniły mi się ptaki bez nieba…
Tu żadnej pory roku oprócz zimy nie ma,
miejsce na labirynt i na głowę kamień.
Obcy mur z obcym murem graniczy.
Na łodyżce podwórka więdnie lniany kwiatek nieba.
A oni tam zboże sieją,
senne siano się zwozi
w sienie otwarte na oścież.
Tam lato ze złotym berłem przechodzi.
A oni tam zboże sieją,
senne siano się zwozi
w sienie otwarte na oścież.
Tam lato ze złotym berłem przechodzi.
A oni tam zboże sieją,
senne siano się zwozi
w sienie otwarte na oścież.
Tam lato ze złotym berłem przechodzi.
Jeszcze z daleka z samego królestwa
świeci ostatnie jabłko na jabłoni…
Tu miejsce na labirynt i na głowę kamień,
i nikt nie krzyknie nawet, kiedy upadnę
w zgiełku zmotoryzowanym.
Jak resztki lodu sprząta się przed wiosną
- obcego człowieka podniosą.
Zbiegną się nagle wszystkie strony
i pory roku będą równocześnie.
Wszystkie chwile uderzą naraz do serca
i spór będą wiodły, do której z nich należę.
I niech to będzie spowiedź, ale bez rozgrzeszenia.
Nie chcę, by okradano mnie z mojego życia.
Tekst pochodzi z: https://www.tekstowo.pl/piosenka,andrze ... ntata.html
W jesiennym klimacie....
„…świeci ostatnie jabłko na jabłoni…”
KANTATA - muzyka Jana Kantego Pawluśkiewicza do wiersza Jana Zycha, śpiewa Andrzej Zaucha z zespołem Anawa.
W uzupełnieniu - słowa
Śniły mi się ptaki bez nieba…
Śniły mi się ptaki bez nieba…
Śniły mi się konie bez ziemi…
Śniły mi się ptaki bez nieba…
Tu żadnej pory roku oprócz zimy nie ma,
miejsce na labirynt i na głowę kamień.
Obcy mur z obcym murem graniczy.
Na łodyżce podwórka więdnie lniany kwiatek nieba.
A oni tam zboże sieją,
senne siano się zwozi
w sienie otwarte na oścież.
Tam lato ze złotym berłem przechodzi.
A oni tam zboże sieją,
senne siano się zwozi
w sienie otwarte na oścież.
Tam lato ze złotym berłem przechodzi.
A oni tam zboże sieją,
senne siano się zwozi
w sienie otwarte na oścież.
Tam lato ze złotym berłem przechodzi.
Jeszcze z daleka z samego królestwa
świeci ostatnie jabłko na jabłoni…
Tu miejsce na labirynt i na głowę kamień,
i nikt nie krzyknie nawet, kiedy upadnę
w zgiełku zmotoryzowanym.
Jak resztki lodu sprząta się przed wiosną
- obcego człowieka podniosą.
Zbiegną się nagle wszystkie strony
i pory roku będą równocześnie.
Wszystkie chwile uderzą naraz do serca
i spór będą wiodły, do której z nich należę.
I niech to będzie spowiedź, ale bez rozgrzeszenia.
Nie chcę, by okradano mnie z mojego życia.
Tekst pochodzi z: https://www.tekstowo.pl/piosenka,andrze ... ntata.html
W jesiennym klimacie....
„…świeci ostatnie jabłko na jabłoni…”
